Yeni bir araşdırma göstərib ki, yeniyetməlik dövründə sızanaqlara qarşı doksisiklin istifadə edən gənclərin sonrakı həyatlarında şizofreniya diaqnozu qoyulma ehtimalı daha azdır. Mütəxəssislər tapıntıların qəti olmadığını, lakin yeni müalicə strategiyaları üçün vacib ipucları təqdim etdiklərini söyləyirlər.
Şotlandiyadakı Edinburq Universiteti rəhbərliyi ilə aparılan yeni bir araşdırma geniş yayılmış sızanaq müalicəsi olan doksisiklin ilə şizofreniyanın inkişafı arasındakı mümkün əlaqəni araşdırıb. 1987-1997-ci illər arasında Finlandiyada anadan olmuş və yeniyetməlik dövründə ruhi sağlamlıq xidmətləri alan 56 000-dən çox insanın sağlamlıq məlumatları təhlil edilib.
Tədqiqat göstərib ki, yeniyetməlik dövründə doksisiklin istifadə edən gənclərin yetkinlik dövründə digər antibiotiklərdən istifadə edənlərlə müqayisədə şizofreniya diaqnozu qoyulma riski təxminən 30 faiz daha aşağıdır.
Mütəxəssislər nəticələrin müşahidə məlumatlarına əsaslandığını vurğulayırlar, buna görə də doksisiklinin şizofreniyanın qarşısını tam aldığı deyilə bilməz. Tədqiqatçılara görə, dərman immun reaksiyalarına, iltihaba və hüceyrə ölümü proseslərinə təsirinə görə sinir sisteminin inkişafında rol oynaya bilər.
Edinburq Universitetinin uşaq və yeniyetmə psixiatriyası üzrə mütəxəssisi Dr. İan Kelleher bildirib ki, bu tapıntılar qəti deyil, lakin yeniyetməlikdə yeni profilaktik yanaşmaların hazırlanması üçün vacib və perspektivlidir.
Şizofreniyanın dünyada təxminən 23 milyon insana təsir edən ciddi bir ruhi sağlamlıq problemi olduğu bilinir. Xəstəlik ən çox yeniyetməliyin sonlarında və ya iyirmi yaşlarında özünü göstərir və qəfil psixotik epizodlarla başlaya bilər.
Tədqiqat həmçinin yeniyetməlik dövründə psixiatriya xidmətlərinə müraciət edən insanların həyatın sonrakı dövrlərində psixoz inkişaf riskinin daha yüksək olduğunu təsdiqləyib. Alimlər deyirlər ki, bu dövr potensial olaraq erkən müdaxilə üçün kritik bir zaman ola bilər.
Doksisiklin kimi tetrasiklin sinfinə aid olan bir antibiotik olan minosiklin üzərində aparılan əvvəlki tədqiqatlar beyində sinaptik əlaqələrin həddindən artıq kəsilməsini azaltdığını göstərib. Bu, şizofreniyanın mümkün bioloji mexanizmi hesab olunur.
Tədqiqat "American Journal of Psychiatry" jurnalında dərc olunub. Alimlər vurğulayırlar ki, tapıntılar yeni müalicə strategiyalarına işıq sala bilər, lakin onların klinik praktikaya tətbiq olunması üçün daha çox iş görülməlidir.
