Bu gün şair Rəşad Nağı Mustafanın doğum günüdür.
Kulis.az müəllifi təbrik edir və şeirlərini təqdim edir.
Müharibə başlayıb... Nəbatat bağındayam.
Hava yaman soyuqdu, özüm də bir az xəstə.
Heyf, evdən çıxanda papaq da qoymamışam
Anam elə bilir ki, ölüm ayağındayam.
Müharibə başlayıb... Nəbatat bağındayam...
Mən səni gözləyirəm....
Eləcə dayanmışam Eldar şamının altda
Gör e, adam adında ağaclar var həyatda
Ağacların üstündən yıxılan balacalar böyüyür, igid olur.
Mən səni gözləyirəm, amma indi, bəlkə də,
bu ağacın adaşı Şuşada şəhid olur.
Mən səni gözləyirəm...
Gəlsən, soruşma məndən vətən səninçün nədi?
Bax, indi dediklərim hamısı bəhanədi:
Anamın olduğu yer, atamın yatdığı yer,
bir də sən hardasansa ora mənə vətəndi.
Anam heç vaxt ölməsin, sən də ölmək istəmə.
Mən atamdan bilirəm, ölüm bədahətəndi.
Mən də mütləq öləcəm, elə Eldar şamı da,
Bir əsgər anasının ümidi ölmür heç vaxt,
bir də əziz şəhidlər ölmür, başına dönüm
Məni bərk qucaqlama, axı atan deyiləm
Məndən barıt qoxusu gəlmir, başına dönüm.
Hər şeyə baxmayaraq
yenə də məni sevmək
çox xoşuna gəldisə,
dua et, ayrılmayaq,
duadan yaxşı nə var
ürəyin gözəldisə...
İstanbula
Nə fərqi hardasan, elə hər yerdə
adamlar ləng olur, ömür tələsir.
Qayıt gəl, uzaqlıq qəssablar kimi
taleyin ən yaxşı yerindən kəsir.
İstanbul dizimin dibidi mənim,
Rəsmi sənədlərdə ancaq uzaqsan.
Uçur ümidlərim təyyarələrdə,
Bilirəm, nə vaxtsa qayıdacaqsan.
Orda hansı səmtə bükülür dizin?
Orda necə axır gözünün yaşı?
Məni unutmaqçün dualar elə,
Allahın evi var hər addımbaşı.
Mən də unudardım, iradəm deyil,
Səni unutmağa ürəyim qıymır.
Bizi bu şəhərlər, küçələr, evlər,
məscidlər ayırır; Tanrı ayırmır.
Daha şeirlərlə dolur boşluğun,
Ölkə sərhədlərin aşır həsrətin.
İndi şeirlərin əzbər bilirəm,
Atilla İlhanın, Nazim Hikmətin.
Canım üçün, yaxşıyam
Anamın doğmalığı atamın yadlığını
ört-basdır edəndə anladım ki,
insan ancaq Tanrısız yaşaya bilməz.
Sənsiz də yaşamaq olurmuş, qadası.
Misal üçün, məni səhər yuxudan oyadan da var,
axşam "evə tez gəl" deyən də.
Gör bir necə varlığı qoymuşam yoxluğuna,
Özünü yüksəklikdən atıb intihar edən
gəncin cəsarətinə and olsun ki,
daha yıxılmıram sənin boşluğuna.
Yaxşıyam, canım üçün, yaxşıyam.
Elə sən də yaxşısan, qadası.
Mənim olmadığım yerlərdə
xoşbəxtlik var, bilirəm.
Elə sənin olduğun yer kimi,
80-ci illər kimi.
Bir də ki, səni təzədən sevməyə nə var.
Özün də yaxşı bilirsən,
Bilirsən ki,
əlimin çatmadığı yerə ürəyim çatırsa,
əlçatmaz deyilsən.
Özün də yaxşı bilirsən.
Bəlkə
Bəlkə asım özümü
həyətdəki ağacdan.
Muxalifətçilər də
xəbər yaysın şəhərə:
"Bir cavan oğlan özün
öldürüb ehtiyacdan".
Axı kim hardan bilsin
mən səninçün ölürdüm,
Mən səninçün ölmüşəm.
Bağışlayasan deyə
nələr etməmişəm ki,
Gecə evdən çıxmışam
yuxunacan gəlmişəm.
Pərviz Arifə ithaf
Nədən qorxursan axı?
Ölümdür də
- bir gün hamı dadacaq.
Yaxamızdan yapışıb
anamızı ağladacaq.
Ölümdür də…
Gələndə
bir anamızdan, bir də
sevdiyimiz qadından çıxıb gedəcəyik.
Üçdə üç,
yeddidə yeddi,
qırxda da qırx nəfərin
yadından çıxıb gedəcəyik.
Bu Yer kürəsi bizə də qalmayacaq;
öləcəyik.
Cəmi bir dəfə anamız
namaz üstündə olmayacaq;
öləcəyik.
İnsan unutqandır,
bir gün hamı nəfəs almağı unudub ölür;
Bir az da həyasızdır,
hərdən də yaşamağın üzünə qayıdıb ölür.
Yaxşı olardı,
bir şirin yuxuyla başımızı qatıb, durmamaq.
Dünən bir kardioloq da bu haqda danışırdı;
dünyanın ən yaxşı ölümü imiş
yatıb-durmamaq.
Şair, ölümnən qorxma, qorxma, sən Allah.
Mən də qorxmuram, hərdən əlimi açıb
deyirəm ki:
"Canını almağa məndən yaxşısın
tapan deyilsən, Allah".
Bir tikə
Məndə qadın ahı var,
gedir göyə üz tutur.
Adamın Allahı var,
qarğışı da tez tutur.
İstəsə durub gələr,
gələr əlimdən tutar,
hər şey öz əlindədi.
Ürəyi yumşaqdı,
nə varsa dilindədi.
Axı onun ürəyi
yumruğundan yekədi,
Sevgisi yüz doyumluq
nifrəti bir tikədi.
Ümidə bax, İlahi:
Bəlkə də o hardasa
darıxır, çox darıxır.
Bəhanələr axtarır
məni bağışlamaqçün.
Məni bağışladıqca
məndən acığın çıxır.
"İqra"
Nə qədər ki, sağdı sevdiyin adam,
sənə yazdığı şeirləri
səadətlə bu dünyasını dəyişənə qədər oxu.
Əgər səndən tez ölsə,
get evindəki bütün kitabları,
arasından məktub düşənə qədər oxu.
Yox əgər xəstədirsə
və hələ də ölməyibsə hepatitin C hərfindən,
Əllər yuxarı!
Bildiyin bütün duaları
ölümlə sevişənə qədər oxu.
Hərf-hərf,
söz-söz,
misra-misra:
İqra!
"İqra, bismi rabbikəlləzi xalaq".
Qadın
Eyni səbəbdən ağlasa da bir çox qadın,
Fərqli cəzalara layiqdir kişilər;
- hərə ağlatdığı qədər.
Kişilər günahkardır
- xəyanətin sayı qədər,
qadın sədaqəti,
bir az da özünü aldatdığı qədər.
Və Tanrı kişiləri
qadınları xoşbəxt etdiyi qədər
bağışlayacaq.
Bir gün bütün kişilər dünyaya gəldikləri üçün
qadınları alqışlayacaq.
İllərdir mətbəxinə məhkumdursa qadın,
azadlıq bu gün yemək
bişirməməkdədir bəlkə də.
"Azadlıq" sadəcə sözdür
heykəlin qadından daha çox
azad olduğu ölkədə.
Bir qadının ağız boşluğunda
bir vicdanlıq tüpürcəyi var
- tüpürə bilmədiyi.
Bir də hələ də ümidi var ki,
uzaqlarda xoşbəxtlik var
- kişisinin gətirmək istədiyi,
gətirə bilmədiyi.
Məsciddə
Məsciddəyəm, kim var ki?
Bir Allahdı bir də mən.
Susuram, danışıram,
darıxıram yerdə mən.
Bir küncdə oturmuşam
əllərimi yoruram.
Allah evindən göyə
duaları qovuram.
İnsan günah edəndi,
Tanrı bağışlayandı.
Bu gün yenə içirəm
dünən pozduğum andı.
Burda təqvim hicridir,
burda şəvval ayıdır.
Günahlar maneədir,
Dua dilimdən çıxır
minarədən qayıdır.
Bu evə gəlib-gedən
neçə milyon adam var.
Məscidin imamından
çox şey bilir divarlar.
Şair elegiyasi
Şairlər xoşbəxt olmur,
ola bilmir, qadası.
Dua da edə bilmir
şairlərin əlləri,
Bəzən bir şeir olur
bir şairin duası.
Şeirlərə sığınır,
unudanda Tanrını.
Hərdən yazmaq dindirir
neçə ildi dinməyən
xroniki ağrını.
Ümiddən yetim olur
şairlərin ürəyi.
Belədə nə qorxusu?
Ən pisi yazmamaqdır
şairin gələcəyi.
Şairlər hiyləgərdi,
Gizlədir bir qadını
yazdığı hər sətirdə.
Sən də diqqətlə oxu,
bax gör tapa bilirsən
özünü bu şeirdə.
Şairə yazmaq üçün
nə lazımdı, qadası?
Qələm, payız, darıxmaq, sevgisizlik,
bir də ki,
üstünə söz dağılmış kiçik yazı masası.
