“Religion, Brain & Behavior” jurnalında dərc olunmuş bu yaxınlarda aparılan bir araşdırma, qorxunc, lakin adi bir insan təcrübəsini işıqlandırır: yaxınlıqda heç kim olmadıqda belə, kiminsə və ya nəyinsə hiss etməsi. Tədqiqatçılar müəyyən ediblər ki, insan qaranlıqda küt hisslərlə tək olanda, xüsusən də nə baş verdiyindən əmin olmayanda bu “mövcudluq hissi” daha çox olur
Ucnoqta.az xəbər verir ki, bu barədə Rsypost yazır.
Müasir nevrologiya tədqiqatları göstərir ki, bu "varlıq" hissləri fövqəltəbii izahat tələb etmir. Çox vaxt beyin natamam məlumatları şərh etməyə çalışdığı üçün yaranır.
Təcrübədə Çex Respublikasından olan 126 tələbə iştirak edib. Subyektlər yuxu maskası və qulaq tıxacları olan qaranlıq bir otaqda idi və bu, orta dərəcədə həssas məhrumiyyət yaratdı. İştirakçıların yarısına başqa adamın otağa girə biləcəyi bildirildi, digərləri isə bu məlumatı almadılar.
Nəticələr göstərdi ki, qeyri-müəyyənlik varlıq hissi üçün əsas amildir. Qeyri-müəyyənliyə daha çox meylli olan insanlar yaxınlıqda birinin varlığını daha çox hiss edirdilər. Kiminsə girəcəyi gözləntisi müəyyən qədər təsirli olsa da, az idi. Bununla belə, təxəyyülün canlılığı kimi bir şəxsiyyət xüsusiyyəti, xüsusən qeyri-müəyyənlik yüksək olduqda, varlığı hiss etmə ehtimalını artırdı.
Bir çoxları vizual və ya eşitmə siqnallarının olmamasına baxmayaraq, yaxınlıqda birinin olub-olmaması ilə maraqlanarkən qeyri-müəyyən, narahat hisslər yaşayırdılar. Bu hisslər çox vaxt qeyri-müəyyənlik və ya qorxu ilə əlaqələndirilirdi.
Nəticələr proqnozlaşdırılan emal nəzəriyyəsi vasitəsilə şərh edilmişdir, buna görə beyin gözləntiləri formalaşdırır və onları daxil olan məlumatlarla yoxlayır. Giriş az olduqda, beyin gözləntilərə daha çox güvənir. Ola bilsin ki, mövcudluq hissi insanlara qeyri-müəyyən vəziyyətlərdə daha ehtiyatlı olmağa kömək edən təkamül yan təsirinə çevrilib.
