Anna Başta yeni mövsümə hazırlaşır. Azərbaycan millisinin sablyaçısı bu il bütün böyük yarışlardan kənarda qalmasına səbəb olan zədədən sağalmaqda davam edir. Amma Avropa çempionu, dünya çempionatının gümüş medalçısı, ikiqat Olimpiya iştirakçısı artıq perspektivli planlarını müəyyənləşdirib. O, İdman.biz-ə müsahibəsində bu və ya digər məqamlardan danışıb.
– Zədədən sonra bərpa necə gedir, özünüzü necə hiss edirsiniz?
– Adətən idmançı üçün zədə və reabilitasiya sprint yox, marafon olur. Amma indi bərpanın yaxşı mərhələsindəyəm, ən xoşagəlməz hisslər artıq azalır. Yüklənməni tədricən artırıram. Ən çətin məqam isə vaxtından əvvəl “əhəmiyyətsiz addımlar” atmaqdır – yəni tez-tələsik yenidən döşəyə çıxmaq. Ayağımın normal olduğunu hiss edirəm, sınamaq istəyirəm, amma həkimlər və reabilitoloqlar bunun səhv olduğunu deyir, bir qədər gözləmək lazım gəlir. İndi isə artıq ayağımı hiss edirəm, əvvəllər isə elə bil başqasının ayağını mənə tikmişdilər (gülür).
– İdmançı üçün məcburi fasilə adətən xoş olmur. Amma görünür ki, siz bunu faydalı keçirmisiniz?
– Məncə, bu sadəcə hazırlığın başqa formasıdır. Daha çox taktika üzərində işləyirəm, əvvəllər diqqətdən kənarda qalan əzələləri möhkəmləndirirəm. Çünki əzələlər həm də zədələrdən qoruyur. İndi istirahətim daha çoxdur, bu isə yaxşıdır, çünki Olimpiadaya hazırlıq və Parisdə çıxış məndən çox güc aldı. İndi sadəcə yaşamaq, anlardan zövq almaq fürsəti tapmışam, nəticənin ardınca qaçmağı dayandırmışam. Amma, əlbəttə, yarış həyəcanı üçün darıxıram və tezliklə yenidən döşəyə qayıtmaq istəyirəm.
– Demişdiniz ki, peşəkar idmançılarda zədələr tam sağalmır, onlarla yaşamağı öyrənmək lazımdır. Motivasiyaedici videolarınıza baxanda elə görünür ki, siz bu fəlsəfəni qəbul etmisiniz?
– Bu, ağrı ilə yaşamaq deyil, bədənin yeni şərtlərini qəbul etmək və onlara uyğunlaşmaq deməkdir. İki fərqli zədə ilə mübarizə aparıram – biri Olimpiadadan əvvəl, digəri isə sonra oldu. Amma hazırda düzgün yoldayam, bütün göstəricilər normaldır.
– Komandanın çıxışını kənardan izləmək necədir?
– Təəssüf ki, çox döyüşə baxa bilmədim, çünki yarışlarda iştirak etmədim. Avropa və dünya çempionatını buraxdım, hətta azarkeş kimi də gedə bilmədim, baxmayaraq ki, çox istəyirdim. Təəssüf ki, mənim yoxluğumda komanda zəiflədi. Qızlar mənimlə fikirlərini bölüşür, döyüşlərdən danışırlar. Mən çox narahat oluram, kənardan baxmaq isə çox çətindir. Hətta iyunda Avropa çempionatında yayımlara baxanda yataqda ayağımı hərəkət etdirirdim, sanki döyüşürdüm. Bu emosional vəziyyətlə mübarizə aparmaq asan deyil.
– Tbilisidə keçirilən dünya çempionatı sizdə hansı nəticələri yaratdı? Yeni tendensiyalar varmı?
– Əvvəllər kənardan izləmək çox ağrılı idi, çox ağlayırdım. Düşünürdüm ki, baxım, ya yox. Amma ilk növbədə özüm üçün baxmaq lazım idi, rəqiblərin yeni taktikasını öyrənmək üçün. Təəccübləndim ki, fəndlərin sürəti çox artıb. Yeni adlar ortaya çıxıb, köhnə idmançılar isə əvvəlki səviyyədə qalıb. Görünür ki, Olimpiadadan sonra çoxları dincəlib və yeni ideyalarla qayıdıblar. Döyüş ərzində taktika bir neçə dəfə dəyişə bilir və buna uyğunlaşmaq da vacibdir.
– Yenidən sizi fext döşəyində nə vaxt görə biləcəyik?
– Qayıdışın dəqiq vaxtı bir çox amildən asılıdır. İndidən konkret tarix deyə bilmərəm, amma yeni mövsümdə mütləq olacaq. Adətən mövsüm oktyabrda başlayır, amma zədə buna imkan verməyəcək. Ona görə də gələn ildən çıxış etməyi planlaşdırıram. Noyabrda İslam Həmrəyliyi Oyunlarında iştirak etmək istəyirdim, amma təşkilatçılar kvotaları azaltdı, ona görə də Ər-Riyadda yarışa bilməyəcəyəm. Beləcə, daha çox vaxtım olacaq ki, yeni mövsümə hazırlaşım və uyğunlaşım.
– Yeni Olimpiya tsikli üçün hansı planlarınız var? Ən azı bir “minimum proqram” varmı?
– Planlar hər zamankı kimi böyükdür. Minimum proqram isə – öz səviyyəmə sabit şəkildə qayıtmaq və onu daha da yüksəltməkdir. Fasilə mənə çox şeyi anlamağa imkan verdi, əvvəllər heç düşünmədiyim məsələlər barədə fikirləşdim. Ümid edirəm ki, bütün bunlar mənə güclü təkan və inam verəcək. Psixoloqlarla da işləyirəm, əvvəl məşqlər və turnirlərə hazırlıq buna imkan vermirdi. İndi isə vaxtım çoxdur, hər şeyi etmək olur.
– Qayıdışdan sonra ən böyük arzunuz nədir?
– Əlbəttə, yenidən titul qazanmaq, podyumda dayanmaq və vücudumdan keçən həyəcanı hiss etmək. Finalda proyektorların işığında döyüşmək mənim lider xarakterimlə çox uzlaşır. Hələ uzunmüddətli planlar qoymuram, hədəfləri bir mövsümlə məhdudlaşdırıram. 2027-ci ildən yeni Olimpiya seçməsi başlayacaq, buna görə də indidən emosional təzyiq götürmək istəmirəm. Əvvəlcə zövq alaraq döyüşmək, açılmaq, vəziyyəti dərk etmək lazımdır, sonra Olimpiadanı düşünmək olar. Əlbəttə, mənim arzum Yay Oyunlarının medalını qazanmaqdır və məhz buna görə də karyeramı davam etdirirəm. Zədələrlə əziyyət çəkirəm, amma dözmək lazımdır. Bilirəm ki, bunu nəyin uğrunda edirəm. Olimpiada hələ uzaqda görünsə də, mənim üçün çox yaxındır.
Zəki Feyzullayev
İdman.biz
