“The Science of Nature” elmi jurnalında dərc olunan məqalə ilanların qarışqaları necə uzaqlaşdırdığını izah edib.
Hafta.az-ın yazdığına görə, qarışqaların sürünənlərə toxunduqları anda öldüyü, ilanların bellərindəki qoxu vəziləri sayəsində özlərini bu böcəklərdən qoruduğu ortaya çıxıb.
Mərhum Paul Ueldon ilə araşdırma aparan Robert Vander Mir, "Bu, əlamətdar bir fenomendir" deyib.
Doktor Vander Mir qırmızı atəş qarışqalarının ilan yumurtaları və gənc ilanları yemək istədiklərini qeyd edərək, belə bir müdafiə mexanizminin inkişafının vacibliyini vurğulayıb.
Keçmiş araşdırmalar göstərib ki, Texas kor ilanları defekasiya etdikləri kloaka yaxınlığındakı bezlərdən ifrazat ifraz edərək qarışqaları dəf edə bilirlər. Bir çox ilanın bu qoxuları bədənlərinə yayaraq özlərini qoruyacaqları düşünülürdü.
Doktor Vander Mir və həmkarları bu müşahidələri laboratoriyada sınaqdan keçiriblər. Müxtəlif ilan növlərində qoxu vəzilərindən ifrazatlar toplanıb.
Mərkəzi Amerika yer ilanından götürülən nümunələrin qarışqalara çox az təsir göstərdiyi müəyyən edilib. Daha sonra dülgər qarışqalara və od qarışqalarına verilən suya başqa ilanların ifrazatları əlavə edilirdi. Əksəriyyət bu mayelərdən qaçınsa da, dülgər qarışqaların daha möhkəm olduğu aşkar edilib. Daha ehtiyatlı olan od qarışqaları tez-tez ilan ifrazatları olan suya toxunduqda ölürdülər.
Tədqiqatda iştirak etməyən alim Traci Langkilde, "Bu ifrazatlarla həftələrlə vaxt keçirən biri kimi, təəccüblənmirəm" deyib. Pensilvaniya Dövlət Universitetində çalışan bioloq, yerin altında yaşayan ilanların qarışqalarla daha çox təmasda olduğunu vurğulayaraq, onların belə bir mexanizm inkişaf etdirmələrinin məntiqli olduğunu bildirib.
Toronto-Missisauqa Universitetinin Aralıq dənizi alimi Meredit Svartvout isə tədqiqata ehtiyatla yanaşıb. Ekoloq yeni çıxan ilanlar üzərində apardığı araşdırmalarda belə bir tapıntıya rast gəlmədiyini vurğulayıb: “Bəlkə də ancaq ovçu qarışqalarla yaşayan və onlarla çox vaxt keçirən ilan növləri bu yolla onlardan xilas ola bilir”.
