Futbolu hamımız sevirik. Amma hər adamın futbol biliyi eyni səviyyədə deyil. Elələri var ki, peşəkar futbolçudan çox bu oyunla yaşayır, nəfəs alır. Yeri gələndə öz məşğul olduğu sahə qədər bu oyunla maraqlanır.
Azərbaycanın mədəniyyət və şou-biznes sahəsində belə bir adam axtarmaq istəsək, yada ilk olaraq Ağadadaş Ağayev düşəcək.
– İdmana marağınız haradan yaranıb?
– İdman mənim həyatımdır. İndi də nə qədər yaşım çox olsa da, gündə 10-12 min addım yürüyürəm. Bu, həyatımın bir parçasıdır. O vaxt uşaq idim, SSRİ məkanında bir dənə “Neftçi”miz var idi. Mən “Neftçi”nin əməlli-başlı azarkeşi idim. Bu komanda üçün ürəyim gedirdi. 1966-cı ildə 10 yaşım var idi. “Neftçi” həmin ildə son turda doğma meydanda Moskva “Spartak”ını 3:0 hesabı ilə məğlub edərək bürünc medal qazandı. Orada Anatoli Banişevski, Kazbek Tuayev, Valeri Hacıyev və Vladimir Bruxti kimi futbolçular oynayırdı. Çoxunun adını çəkə bilərəm. O vaxt qəzetləri izləyərdim, şəkilləri kəsib saxlayardım. Ondan sonra heyət dəyişdi. O ki, qaldı futbol həvəsimə, mənim haradasa 60-65 yaşım olarkən olimpiya komplekslərinin birində bizim şou-biznes nümayəndələri ilə “Neftçi”nin ovaxtkı futbolçuları arasında dostluq matçı keçirilidi. Həmin oyunda qapıda Bruxti dayanmışdı. Oyun 3:3 bitdi, mən də het-trik etdim. Ümumiyyətlə, mənim “Neftçi”nin futbolçuları ilə xoş münasibətim olub.
– Xüsusi biri varmı?
