Xəbər verdiyimiz kimi, 20-ci əsrin aparıcı seks simvollarından biri olan fransız aktrisası və müğənnisi Bricit Bardo 91 yaşında vəfat edib.
Ömrünün son onilliklərində o, kinodan uzaqlaşmışdı və özünü heyvan hüquqlarına həsr etmişdi, eyni zamanda qızğın siyasi və sosial mübahisələrin mərkəzinə düşmüşdü.
“Cebheinfo.az” xəbər verir ki, Bardo beynəlxalq şöhrət qazanmış aktrisa idi, ovaxtkı əri Rocer Vadimin rejissorluğu ilə çəkilmiş "Və Tanrı Qadını Yaratdı" (1956) filminin nümayişindən sonra bir gündə məşhurlaşdı. Film onu beynəlxalq ikona çevirdi və 1950-1960-cı illərdə azadlıq və həssaslığın simvolu olan "seksi balaca pişik" imicini qazanmışdı. Növbəti iki onillik ərzində Bardo Avropa kinosunun ən tanınan simalarından biri olaraq qaldı. 1934-cü ildə Parisdə varlı katolik ailəsində anadan olan Bardo uşaqlıqdan rəqs təhsili almışdı və nüfuzlu Paris Konservatoriyasına daxil olmuşdu. O, eyni zamanda modellik karyerasına başlayıb və cəmi 15 yaşında “Elle” jurnalının üz qabığı olmuşdu. Bu da onun kinoda karyera qurmasına yol açmışdı. 1952-ci ildə, yetkinlik yaşına çatdıqdan dərhal sonra Vadimlə evlənməsi də səs-küy doğurmuşdu.
"Və Tanrı Qadını Yaratdı" filminin beynəlxalq uğurundan sonra Bardo tezliklə təkcə kino ulduzu deyil, həm də mədəni fenomenə çevrildi. Onun stili və imici Con Lennon və Pol Makkartni də daxil olmaqla rəssamlara, filosoflara və musiqiçilərə ilham verdi. 1959-cu ildə filosof Simone de Bovoir aktrisaya "Bricit Bardo və Lolita sindromu" adlı esse həsr edərək onu Fransanın ən azad qadını adlandırdı. 1969-cu ildə Bardo Fransa Respublikasının simvolu olan Marianne rolunda istifadə edilən ilk əsl qadın oldu.
1960-cı illərdə aktrisa Anri-Jorj Kluzonun "Həqiqət", Lui Mallenin “Şəxsi Həyat” və Jan-Lük Qodarın "Hörmətsizlik" filmləri də daxil olmaqla bir sıra ikonik filmlərdə rol aldı. O, həmçinin Hollivudda da çalışdı, Janna Moro ilə birlikdə "Viva Maria!" və Şon Konneri ilə birlikdə qərb "Shalako" filmlərində rol aldı.
Eyni zamanda, Bardo musiqi ilə də məşğul olurdu və Serj Qensburqun onun üçün yazdığı "Je t'aime... moi non plus" mahnısını ilk dəfə yazdıran şəxs idi. Qalmaqal qorxusu səbəbindən səsyazma yayımlanmadı və daha sonra Qensburq və Ceyn Birkinin ifasında hit oldu.
1973-cü ildə, 39 yaşında Bardo qəfildən aktyorluq karyerasına son qoydu və ulduz həyatına hazır olmadığını bildirdi. O andan etibarən onun əsas diqqəti heyvan hüquqlarına yönəldi. 1986-cı ildə o, müxtəlif ölkələrdə suiti ovuna, heyvanların məhv edilməsinə və qəddar ənənələrə qarşı fəal şəkildə kampaniya aparan Bricit Bardo Fondunu təsis etdi.
Lakin zaman keçdikcə onun ictimai fəallığı mübahisəli hala gəldi. Bardo açıq şəkildə ifrat sağçı baxışları və Fransanın Milli Cəbhəsini dəstəklədi, immiqrasiya, dini azlıqlar və LGBT icması haqqında sərt açıqlamalar verdi. Bu açıqlamalar dəfələrlə irqi nifrəti qızışdırdığına görə məhkəmə hökmlərinə səbəb oldu.
Bardo dörd dəfə evlənib. İkinci evliliyindən Nikolas adlı bir oğlu var. Bricit Bardo sonrakı illərinin qalmaqallaırna baxmayaraq, Avropa kinosu və populyar mədəniyyəti tarixində ən nüfuzlu və tanınan simalardan biri olaraq qalacaq.
